VOORBESCHOUWING 7de POPPELS GLORIE

AFSTANDEN : 5-8-16-20-24-42 of 50 KM

Het heeft deze keer heel wat meer moeite gekost om een waardig parkoers uit te stippelen. De schuldige daarvoor, je raadt het al, is de overvloedige regen die er de laatste weken bij ons en zeker in Noord-Brabant uit de hemel is gedonderd. Op sommige wandelpaden werden brede en diepe waterplassen gevormd, waar nauwelijks een doorkomen aan was. Maar dat heeft dan toch ook weer zijn voordeel : onder het motto ‘wie zoekt die vindt’ zijn we op het spoor gekomen van nieuwe en minder drassige paadjes, die normaal niet in het parkoers zouden voorkomen. Bovendien hebben we, al is het alleen voor de 50 km-afstand, een nieuw landgoed, Wellenseind, in de route opgenomen. Slotsom : ook deze keer gaan we aan uw hoge verwachtingen kunnen voldoen en dat geldt zeker ook voor kortere afstanden, Poppel is nu eenmaal een wandelparadijs !

We beschrijven het parkoers van de 50 (48,2 km, voor 76% onverhard) en zullen verder vermelden welk gedeelte ervan de kortere afstanden volgen. Terloops vermelden we nog eens dat deelnemers aan de 150 km (Holy Shit !), die vorig jaar een tocht gemist hebben deze vandaag kunnen volbrengen en alzo het t-shirt in de wacht kunnen slepen.

Starten doe je vanuit de feestzaal van Mieke Pap (en dus niet vanuit de gemeentezaal ernaast). Via gebruikelijke veldwegen en langs de bossen aan Pannenhoef beland je een eerste keer aan de oever van het slingerend riviertje de Aa, dat je zo’n kilometer mag volgen. Dan wenkt het door Natuurpunt verworven bosgebied Overbroek dat je verlaat om over een lange zandweg de eerste rustpost te bereiken, de gekende taverne ’t Jachthuis.

Vervolgens ga je de Hollandse toer op. Je duikt het immens grote (2500 ha) landgoed de Utrecht in via een afwisseling van smalle en wat bredere bospaden. Je volgt een tijdje het Andreas Schotel-wandelpad, vernoemd naar de uit Rotterdam afkomstige kunstenaar, waarvan je onderweg enkele aquarellen en sculpturen, gebaseerd op zijn etsen, kan bewonderen, zoals o.m. de levensechte boer met paard en ploeg. Zo kom je aan de oever van het wat erotisch getinte ven Broekeling dat je mooi mag ronden langs een bijenschans.

Dan zoek je via boerderij de Koekoek het Arnoldspark op met twee echte blikvangers : de 5,5 m hoge beeltenis van de kunstenaar zelf en het laantje met aan weerszijden enkele mammoetbomen (tot 30 m hoge Sequoia’s). Je verlaat het park rond een vijver en dan daagt er zowaar wat asfalt op (in het verdere verloop van de route een ware zeldzaamheid !). Het asfalt leid je langs een golfterrein maar snel wenken alweer de bossen. En plots, uit het niets, gaat het stevig op en neer door de Dunse bergen. Je nadert stilaan de rustpost maar eerst wacht nog een avontuurlijk pad langs de oever van riviertje de Reusel. Een tiental omgewaaide bomen proberen je een pad in de korf te zetten, tevergeefs natuurlijk ! En dan wenkt ‘den Bockenreyder’. Je mag er verpozen in het knusse Kaffééke van deze gekende en meermaals gelauwerde horecazaak, waar het Brabants dialect hoogtij viert !

Tijd om je weg te vervolgen en een nieuw landgoed, Wellenseind, te gaan verkennen. Maar eerst mag je nog wat cirkelen in de bossen rond den Bockenreyder tot je die verlaat voor een passage langs de Flaes, het grootste ven in het landgoed. Eens dit achter de rug, mag je langs een draaipoortje het landgoed Wellenseind betreden, eigendom van de fam. Zeeman (jawel, die van de Nederlandse kledingketen). Je volgt er een uitgestippelde (bruine) route langs een bosrijke en drassige omgeving. Een gedeelte van deze route is trouwens nog afgesloten door de wateroverlast. Na een 2-tal km doemt een groot en nog recent gebouw op : het is meteen de volgende rustpost, Voor Anker genoemd. De terugweg leid je grotendeels door een eenmanspaadje om dan langs het genoemde draaipoortje het landgoed te verlaten. Via de Koevoirtsebrug overschrijd je riviertje de Reusel, waarna bospaden je aan de ingang van de natuurbegraafplaats van de Utrecht brengen. Je mag een hele poos in dit 27ha grote gebied vertoeven en passeert daarbij ettelijke natuurgraven. Dan nemen bossen weer het voortouw tot een lange verharde aanloop je naar de volgende rustpost, de Buitenman, een verbouwde rustieke, 400 jaar oude, pachthoeve van de witheren van Postel, leidt.

De terugweg naar ’t Jachthuis dient zich aan. Die verloopt langs her en der wat drassiger bospaden en een waterbekken. Een korte oversteek brengt je bij de Gagelhoeve, genoemd naar de daar groeiende wilde gagel, wel eens gebruikt als vervanging of aanvulling voor hop in bieren. Een mooi rododendronlaantje, een lang bospad, aansluitend gevolgd door meer zigzaggende paadjes zetten je uiteindelijk weer af bij de eerste rustpost, ’t Jachthuis. Je bent meteen terug in België.

Voor het slotakkoord richting Mieke Pap neem je na aanloop eerst een ongebruikelijke veldweg die je afzet bij de bossen van Overbroek. Er volgt een verharde overgang naar de bossen van Molenheide waar je over de inmiddels gekende slingerpaden mag laveren. Uiteindelijk beland je terug langs de oever van riviertje de Aa en dan zie je in de verte al de toren van de Sint-Valentinuskerk opdoemen. De wandelopdracht is tot een goed einde gebracht en we zijn ervan overtuigd dat je zal genoten hebben.

Volledig parcours